وبدوتانکنیم،بدبه مخلوقِ خدا

خوارِشان نه نکنید

ومحبت بکنید

کهره را گُروَه و مُشک

وتمامِ حیوانات

وکسِه شاگفت که:

لَهبِزمکنیدآنهارا

موذی است پس بکشَش

وگرفتارِجُنِ مرگ مکن

آنهارا

دلِ تو می شِوِه که

یَکنِفَه یَک روو بیِه

وکندآزارت

وکندپِچ پِچَت وُ

برود ول کندَت؟

دیم اورا مگُنار

گُروَه رامیگویم

چوکلک گوش بدار

چورَکَت رامفشار

که دو دَنگ چهمانَش

ز دو گالَکهایش

نَجَهَدآن تلِ شهر

زآزارِ دوکهرَه گو که برتوست چه بهرَه

زمن ای دوست به توهشداراست

وقتِ آزارنکَنَدکَک ز دُماغَت کهرَه

وچطومیکندَت زهرهَ

کَزسرِ دیوالی

الکی میکَردی

وا دوشاخه چوکدَر

یاسِکَط خواهدشدیازخمی

وچه سوداست گنوغا ز اینکار به تو

گَپِ من میفهمی؟

واگر میفهمی دِه جوابی هیللَک

که الهی هیچوقت در دینیا

نزنی تو پَک پَک

الکی در رُوِ گا کردن

نیند ارزنده هنر

کهره را رَم تو ببر

که همین کارِمفیدیست،بله

دَلَّه ها عشق نثارِ هر خروکهره و گا

وبدوتانکنیم،بدبه مخلوقِ خدا